Maramuresz

Co się odwlecze, to nie uciecze. Wybierałam się do Rumunii w maju ale z różnych powodów musiałam zrezygnować z wyjazdu. Jednak gdy tylko nasz PTTK zamieścił na swojej stronie informację sanockiego oddziału o kolejnej wycieczce w tamte okolice, natychmiast namówiłam Nunę (łatwo nie było)na wyjazd.

Wyjeżdżaliśmy w czwartek w nocy w rzęsistym deszczu ale pełni optymizmu - prognozy zapowiadały dla Maramureszu jedynie przelotne opady. I rzeczywiście Rumunia powitała nas bezdeszczową aurą.

zdjęcie robione przez przednią szybę autobusu, stąd te plamy :)

Zatrzymaliśmy się w Satu Mare żeby zmienić pieniądze i rozprostować kości.

katedra rzymskokatolicka w Satu Mare

Odkurzyłyśmy z Nuną nasz ubogi angielski i udało nam się zamówić kawę :)

Kolejnym przystankiem była Sapanta ze słynnym wesołym cmentarzem

jak widać na drugim planie, deszcz nas ścigał

nie znam rumuńskiego ale sądząc po obrazku, pani za życia rozpalała męskie serca

a pan miał słabość do trunków

Przed cmentarzem są liczne kramy, na których bezskutecznie poszukiwałam kilimu na ścianę - większość była za duża do mojego mikroskopijnego pokoiku a i kolory porażały jaskrawością.

Z Sapanty pojechaliśmy do Sighetu Maramorskiego,najdalej na północ położonego miasta rumuńskiego, gdzie mieściło się jedno z najcięższych komunistycznych więzień. Obecnie mieści się tam  muzeum upamiętniające ofiary systemu.

Z Sighetu udaliśmy się do miejscowości Borsa, gdzie nocowaliśmy w miłym pensjonacie z widokiem na najwyższy szczyt Alp Rodniańskich -Pietrosul (2303 m n.p.m.)

co prawda trafił nam się pokój z widokiem na... szopę :) ale sąsiedzi dysponowali balkonem, na którym integrowaliśmy się wieczorami podziwiając widoki

"dymiący" Pietrosul z balkonu sąsiadów

cdn