Tworylne

Przed zarazą uciekłyśmy w Bieszczady. Śnieżyce kwitną a  nas tam nie ma? Niedopuszczalne! Pomknęłyśmy więc szarym sobotnim świtem, testując nowiutką obwodnicę Sanoka ku Rajskiemu. Skręciłyśmy przed mostem w drogę biegnącą wzdłuż Sanu, która według wszelkich opisów miała być zniszczona. Nie spodziewałyśmy się, że aż tak. Same dziury, w dodatku wypełnione wodą, więc trudno było ocenić ich głębokość. No ale jakoś doturlałyśmy się do skrzyżowania przy moście w Studennem (za cenę porysowanych drzwi, bo za mocno "przytuliłam" się do krzaków :) ) Za to nagroda czekała na nas pod samiutką tablicą rezerwatu.

Piękna kępa śnieżyc!

Wędrujemy błotnistą drogą, brzegiem Sanu

co i rusz trafiając na zwiastuny wiosny, jak poniższy łuskiewnik

śledziennice

czy śnieżyczki

nieśmiały lepiężnik

Trafił się też ciekawie wybarwiony okaz huby

W oddali San

Żaby rozpoczęły już aktywność

San

hmmm... wilk?

Ścieżka prowadzi nas do lasu, w dole wciąż towarzyszy nam San

wawrzynek wilczełyko

paprocie pięknie przezimowały

Ciekawe, jak duży był właściciel tych kopytek :)

I oto przed nami dolina Tworylnego

Ktoś tu mieszka?

resztki wilczej uczty

Pozostałości alei dworskiej

 ruiny stodoły dworskiej

i stajni

Nie udało nam się dotrzeć dalej, aby zobaczyć dzwonnicę i cmentarz, podmokły teren i rozlewisko zniechęciły nas do szukania innej drogi. Sugestywnie podziałały też na nas resztki wilczej uczty...

dzwonnica parawanowa

Wracałyśmy tą samą drogą. Wdrapując się na niewielkie wzniesieni oczom naszym ukazał się... wilk. Udało mi się uchwycić tylko jego fragment.

Niedaleko miejsca, gdzie zostawiłyśmy samochód, uporządkowano ruiny strażnicy niemieckiej

Jeszcze tylko krótki spacer na most

aby popatrzeć na San

i na lecące żurawie

Wracałyśmy dla odmiany "dołem" czyli przez Cisną. Niby dłuższa trasa ale jakże malownicza.

Dzwonnica parawanowa w Terce

Chciałyśmy też choć z daleka popatrzeć na Bieszczady Wysokie. Najpiękniejszy widok jest z wieży na Szczerbanówce

ośnieżone szczyty Połoniny Wetlińskiej

Z sentymentu zatrzymałyśmy się jeszcze w Komańczy

i wracamy do domu i przygnębiającej rzeczywistości.

Pozdrawiam serdecznie


P.S.

Nunie po intensywnej wędrówce odpadła podeszwa :)