Zimowy spacer

Zima w tym roku dopisała i mieliśmy białe święta. Nic, tylko spacerować :)

Zaszeleścić...

Epizod zimowy przeszedł już do historii i dość ponury tydzień zakończył słoneczny weekend. Na dalszy wyjazd nie wystarczyło czasu ale niedzielny spacer do pobliskiej Dębiny był bardzo udany.

Czy byłaby jesień bez szeleszczenia :)

Słońce już chowa się za lasem, czas wracać.

A nad nami rozgrywa się prawdziwy spektakl

Pozdrawiam serdecznie

Dolina Górnego Sanu

Ciekawe, jak na przestrzeni kilku kilometrów zmienia się aura - w lesie zima a na łąkach jesień.

przydrożny krzyż w Tarnawie Niżnej

widok na ukraińską stronę

Ta niepozorna rzeczka to San, na drugim brzegu jest już Ukraina

Jesienne torfowisko w Tarnawie Niżnej

Parę kilometrów dalej zimowa sceneria

Widok na Beniową

Cmentarz w Beniowej. Przejęłam od naszego prezesa PTTK tradycję zapalania w listopadzie świeczek na cmentarzach w wysiedlonych wsiach.

Beniowska lipa w zimowej scenerii

Taki to był dziwny plener, rządziła nami bezwzględna bieszczadzka pogoda. Człowiek nabiera pokory, bezradny wobec praw natury.

Pozdrawiam serdecznie

Jesienno - zimowy plener w Bieszczadach

Wierzyć się nie chce, ze to już  20 lat minęło od rozpoczęcia nauki w PPSKAKiB w Krośnie. Jubileusz świętowaliśmy na plenerze w Bieszczadach, niestety w mocno okrojonym składzie 4 osób (trudno zebrać ludzi rozproszonych po świecie). 

Plener miał być jesienny ale jak wiadomo pogodę w górach trudno przewidzieć i zastała nas zima :)

Mieszkaliśmy w Mucznem, w Siedlisku Carpathia ( w tutejszej karczmie podają fantastyczny sernik!)

Panom zamarzyło się wyjście na Tarnicę, ruszyliśmy więc z Mucznego przez Bukowe Berdo.

w oddali widać nowiutki hotel Lasów Państwowych w Mucznem

W lesie zimowo, buki pobielone szronem

A powyżej granicy lasu...

bajkowa kraina. Niestety, tak ładnie to bywa tylko na obrazku, w rzeczywistości lodowaty wiatr zapierał oddech a widoczność sięgała zaledwie kilku metrów.

Ja uznałam, że dalsza wędrówka nie ma sensu i wróciłam, panowie poszli dalej i zeszli do Wołosatego.

Na pociechę pozostała mi malownicza Dolina Sanu (cdn)

Suliła

Po deszczowym tygodniu nadeszła słoneczna niedziela, idealna na fotografowanie złotych buków. Ruszamy w Bieszczady! Co prawda nie te wysokie, bo Nuna trochę przesadziła z nadmorskimi spacerami i przeciążyła kolano ale i tu buki "płonęły" jak należy.

Kręta beskidzka droga zawiodła nas do Turzańska

Turzańsk może się poszczycić piękną prawosławną cerkwią pod wezwaniem  Michała Archanioła, wpisaną na listę UNESCO z najwyższą w polskich Karpatach wolnostojącą dzwonnicą.

W planach miałyśmy trasę opisaną przez Andrzeja Banacha , czyli Suliła i powrót "górą" przez Wysoki Wierch. Ruszyłyśmy przez wieś ku Przełęczy

W nagrodę za włóczenie się po niepopularnych szlakach, spotkała nas taka niespodzianka:

Oskubałyśmy z Dagą krzaczek do zera, nic nie mogło nas bardziej ucieszyć, niż ta odrobina cierpkich tarninowych śliweczek :)

Widok na turzańską dolinę

I oto jesteśmy na Przełęczy pod Suliłą

Suliła

Czy tą drogą jeździł do swojego dworu w Kalnicy Wincenty Pol?

Ruszamy niebieskim szlakiem, po drodze podziwiając piękne widoki

Droga na Chryszczatą

Panorama z Przełęczy ku Bieszczadom (z prawej strony majestatyczna Chryszczata)

Zbliżenie na Łopiennik

Raz jeszcze Chryszczata z nieco innej perspektywy, z podejścia na Suliłę

Z południa nadciągały ciemne chmury i przez chwilę zastanawiałyśmy się czy nie wracać. Jednak zaryzykowałyśmy i było warto.

Las bukowy przywitał nas złotem

Padalce jeszcze nie śpią?

Doszłyśmy do przekaźnika na szczycie, później zeszłyśmy jeszcze kawałek niebieskim szlakiem aż do miejsca, gdzie skręca on w prawo i udałyśmy się ścieżką w lewo, słusznie mniemając, ze wyjdziemy na rozległe łąki.

Widok na Zachód, w stronę Beskidu Niskiego

Troszkę się pochmurzyło ale deszcz nas ominął. Malowniczymi łąkami Wysokiego Wierchu zeszłyśmy do Turzańska.

Polanki nad Turzańskiem

Rzepedź a w dole widoczne wieże cerkwi w Turzańsku

Ostatnie promienie słońca

I jesteśmy z powrotem przy cerkwi

Pozdrawiam serdecznie :)